Zes weken geleden plaatste ik op de sociale media onderstaand bericht:
En vandaag moet ik wéér verstek laten gaan, ditmaal omdat ik tot over m’n oren in het nakijken van eindexamens zit. Aliens en eindexamens, zo is er ook altijd wat. Met dat eerste is moeilijk rekening te houden - ze kondigen zich nooit eens netjes aan, of tenminste niet op een manier die voor ons te begrijpen valt - en dat tweede blijkt toch ook altijd een stuk onvoorspelbaarder dan je zou denken. Volgende week schijn ik rond deze tijd uit kamperen te zijn, wat ik toch vele malen enger vind dan aliens of eindexamens, dus de kans is groot dat ik dan de hele tijd m’n ogen dicht hou en aangezien ik niet zo van het blind typen ben, zeker niet in een tent, zal er van schrijven dan dus ook vast weinig komen. En voor je het weet is het zomervakantie en moet ik ook weer een paar weken het huis uit. Reuze irritant allemaal. Maar wees gerust: ik ga niet elke keer zo’n krampachtige out-of-office delen hoor. Helemaal niemand heeft hier om gevraagd natuurlijk. Ik typ deze woorden dan waarschijnlijk op de eerste plaats ook niet voor u, maar omdat ik de neiging heb aan mezelf verantwoording af te leggen. Ik ben altijd uiterst plichtsgetrouw geweest en dan met name wat de malle plichten betreft die ik mezelf denk te moeten opleggen. Mezelf op de sofa leggend durf ik wel te beweren dat dit voortkomt uit de behoefte om de chaos in mezelf te bezweren. En dat terwijl uit een beetje chaos op z’n tijd toch zoveel moois kan bloeien. Mocht u voortaan op een vrijdag niks van me vernemen, is dat in wezen dus juist fantastisch nieuws.
——————-
Had u al meegekregen dat ik tegenwoordig ook op substack zit? Als u daar uw mailadres invult krijgt u mijn schrijfsels vanzelf toegezonden en merkt u dus vanzelf wel wat voor soort vrijdag het is:
https://kaspervanroyen.substack.com
